Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

~ ο φασισμός των αγενών και ηλιθίων και η μητρότητα


Είναι πολλά πράγματα για τα οποία θέλω κατά καιρούς να γράψω, αλλά αυτό που με τραβάει πίσω  είναι πως θεωρώ ότι η ανάλυση και η συγγραφή σκέψεων και βιωματικών καταστάσεων, όταν οι τελευταίες είναι αρνητικές, θα πρέπει να αποφεύγονται εν θερμώ.
Το θέμα που ήθελα να αγγίξω, έχει να κάνει με τη μητρότητα και την αντιμετώπιση της όχι από την ίδια την γυναίκα που την απασχολεί , αλλά από τον περίγυρο της. Ευτυχώς ή δυστυχώς η μητρότητα  είναι μια ιδιότητα  που συνδέεται άμεσα και σκληρά με τον βιολογικό κύκλο της γυναίκας. Φτάνοντας σε ένα σχετικά υψηλό ηλικιακό σκαλοπάτι, θα έτεινα πιο πολύ στο ‘’ευτυχώς’’, διακρίνοντας πόσα αποθέματα ψυχικά και σωματικά απαιτεί αυτός ο ρόλος, αν και η δύναμη της ψυχής είναι ικανή να καταλύσει και τον χρόνο. Προσωπικά δεν είμαι θιασώτης ακραίων καταστάσεων σχετικά με την ηλικιακή φάση απόκτησης του ρόλου της μητέρας , αλλά αυτό είναι μια άποψη που ίσως δεν ενδιαφέρει και κανένα και δεν θα σταθώ σε αυτό. Αυτό που αφορά εμένα και τη κάθε γυναίκα, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των προσωπικών ή αναγκαστικών επιλογών μιας γυναίκας από τους τρίτους , πάνω στο θέμα ‘’μητρότητα’’.
Η ελληνική κοινωνία από τα βάθη της ιστορίας της, υπεράσπιζε κι έδινε μεγάλη σημασία στην απόκτηση παιδιών. Είναι φυσικό και λογικό , αφού πρόκειται για την εξέλιξη ενός έθνους και ειδικότερα τη διαιώνιση ενός προσωπικού ‘’κομματιού’’ του καθενός. Ωστόσο αυτό που ποτέ δεν αναγνώριζε η ελληνική κοινωνία σε θέματα γύρω από το θεσμό της οικογένειας είναι η προσωπική βούληση   και η διακριτικότητα. Η κοινωνία με τα κατεστημένα της ‘έκανε και κάνει ηχηρή την παρουσία της σε όλες τις εκφάνσεις της ωρίμανσης ενός ανθρώπου μέσα στους κόλπους της. Η κοινωνία πρέπει να έχει άποψη και ‘’σωστές’’ κατευθύνσεις για τις ζωές όλων μας. Κάπως έτσι – αναλόγως, πάντα, των ιδιαίτερων τοπικών, χρονικών και κοινωνικών συνθηκών - μια γυναίκα οφείλει να δεσμευτεί σοβαρά όσο πιο νωρίς γίνεται και άμεσα να γίνει μητέρα για μια ή περισσότερες φορές. Επιτάσσει και άλλα πράγματα, αλλά όπως προείπα, θα σταθώ στη μητρότητα. Όταν αναφέρω πως η κοινωνία επιτάσσει κάποια πράγματα, δεν προσδίδω στη κοινωνία μια έννοια αόριστη και άυλη. Αναφέρομαι σε ανθρώπους συγκεκριμένους , που ζουν ανάμεσα μας . Πρόκειται για τις μητέρες, τις θείες, τις φίλες , τις γνωστές , τις συναδέλφους. Κάποιες από αυτές , λοιπόν, ένα ωραίο πρωί ή ένα άσχημο βράδυ, αποφασίζουν να εξωτερικεύσουν την αγενή και απαίδευτη περιέργεια τους, ρωτώντας μια άτεκνη γυναίκα  άγαμη ή παντρεμένη πότε επιτέλους θα γίνει μητέρα ή μια μητέρα πότε θα τεκνοποιήσει ξανά. Πολλές από αυτές, εκτός από τις γεμάτες θράσος, αλητεία( είναι ναι) και  ουσιαστικής αμορφωσιάς απορίες, έχουν επιπλέον την ανάγκη να μεταλαμπαδεύσουν τη σοφία τους δίνοντας συμβουλές σχετικά με την επίσπευση και επίτευξη της ευλογημένης μητρότητας για πρώτη ή δεύτερη φορά (στη δεύτερη συνήθως σταματάνε-τα θετικά της οικονομικής κρίσης). Είναι άτομα που δεν αγαπούν , δεν ενδιαφέρονται και δεν γνωρίζουν ουσιαστικά τον δέκτη της κριτικής τους. Όποιος νοιάζεται για κάποιον, δεν τον φέρνει στη δύσκολη θέση να βρει απαντήσεις προς τρίτους σε μια άκαιρη στιγμή . Αυτά τα άτομα επίσης, έχουν την αυταρέσκεια και την αυταπάτη να πιστεύουν ότι είναι τα πρώτα που σκέφτηκαν την σχέση σου με τη μητρότητα και γ’ αυτό σου λένε με πάθος τις απόψεις τους, λες και εσύ περίμενες όλη σου τη ζωή να έρθει  μια αδιάκριτη γυναίκα και να σε ενεργοποιήσει πάνω στο θέμα της μητρότητας.
 Όλες αυτές οι ‘’σοφές’’ γυναίκες, ας καταλάβουν ότι κάθε γυναίκα ιδίως ώριμης ηλικίας, έχει πάρει κάποιες αποφάσεις που τις ορίζει η ίδια, το σώμα της, ο γιατρός της ή η σχέση της με το σύντροφο της. Ας καταλάβουν ότι το να αναφέρεις θέματα που πονούν, ενοχλούν και κυρίως δεν τις αφορούν είναι αγένεια, αδιακρισία, θράσος, αμορφωσιά και ανοησία. Αυτά τα κοσμητικά ουσιαστικά που τους αναλογούν συνοδεύονται φυσικά και από την προβολή των προσωπικών κακών εμπειριών και ανασφαλειών πάνω στο θέμα, τις οποίες, όσες υποδείξεις και να κάνουν στη ταλαίπωρη ‘’υπό κριτική’’ γυναίκα, δεν θα καταφέρουν ούτε να τις λύσουν , ούτε καν να τις καλύψουν. Είναι άτομα που η αποβολή ή ο παραγκωνισμός από τη ζωή μας είναι αναγκαίος, γιατί είναι άτομα ικανά να μας βλάψουν αφού δεν μας σέβονται.Το πιο επικίνδυνο, είναι ότι τα άτομα αυτά φέρουν το προσωπείο του ανθρώπου που σε νοιάζεται, γιατί  είναι ο δούρειος ίππος για να σε προσεγγίσουν. Και δεν αναφέρομαι ίσως σε κάποιες αγχωμένες φίλες ή μητέρες που σε γνωρίζουν και τις γνωρίζεις καλά και συζητούν επί ίσοις όροις για το θέμα. Μιλάμε για τις επίμονες, ψυχαναγκαστικές ή και για αυτές που με ένα αλεξίπτωτο πέφτουν στη ζωή σου και χωρίς να σε ξέρουν ουσιαστικά, διδάσκουν οικογενειακό προγραμματισμό και φιλοσοφία.
Οι συνήγοροι του διαβόλου θα πουν ότι ''όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται'', εγώ που δεν πιστεύω σε διαόλους  και θεούς, θα πω, πως όποιος  έχει προσωπικά κενά στη προσωπικότητα του , προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τον εαυτό του και τους άλλους, ασχολούμενος με κενά που θεωρεί ότι έχει ο άλλος.Ίσως  παρατηρείτε πως οι αναφορές μου είναι γένους θηλυκού, και αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι πασιφανές και ενθαρρυντικό για τους άνδρες, ότι αυτοί στατιστικά ασχολούνται ελάχιστα με τις ζωές των άλλων, χωρίς απαραίτητα να είναι πιο επιδερμικοί, αλλά απλά πιο σοβαροί σε κάποια θέματα. Είμαι σκληρή με το γυναικείο φύλο στο κομμάτι αυτό, αλλά δυστυχώς, ισχύει, δικαιώνοντας κάποιους κατακριτές.
Προσωπικά μετανιώνω που δεν έβαλα στη θέση της εκείνη την αγενή που με έφερε σε μια ανάλογη δύσκολη θέση, λόγω αιφνιδιασμού και μόνο. Από την άλλη δεν μπορώ παρά να χαίρομαι για την όποια παιδεία που μου έδωσαν οι γονείς μου, τους διακριτικούς και κυρίως κοινωνικά μορφωμένους και ευγενικούς φίλους που έχω, την εξέλιξη  και ωρίμανση που βλέπω στα μυαλά όσων αγαπώ και συμπαθώ. Και φυσικά χαίρομαι που δεν έχω τέτοιους φίλους.
Κάποια γυναίκα εκεί έξω δεν μπορεί να κάνει παιδί, γιατί το σώμα της δεν συνεργάζεται, γιατί δεν είναι έτοιμη ακόμη και θέλει λίγο χρόνο (όχι από σένα, αλλά από τον εαυτό της και το σύντροφο της), γιατί δεν θέλει η ίδια, γιατί δεν θέλει ο σύντροφος της και συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί του, γιατί δεν έχει χρήματα για να το αναθρέψει, γιατί αγχώνεται με τη μαυρίλα των κοινωνικών εξελίξεων, γιατί θέλει αλλά δεν έχει σύντροφο, γιατί θέλει αλλά έχει ακατάλληλο σύντροφο...
…γιατί η γάτα έχει ένα αυτί, εσένα τι σε νοιάζει ;;;
~Get a life (* βρες μια ζωή-άσε τη δική μου)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.